вы́цубіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́цублю вы́цубім
2-я ас. вы́цубіш вы́цубіце
3-я ас. вы́цубіць вы́цубяць
Прошлы час
м. вы́цубіў вы́цубілі
ж. вы́цубіла
н. вы́цубіла
Загадны лад
2-я ас. вы́цубі вы́цубіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́цубіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вы́цубіць ’не спяшаючыся, неадрыўна выпіць чаго-небудзь многа’ (Янк. III). Відавочна, сапсаваная форма выцудзіць ад цудзіць, цуджу ’цадзіць, піць многа’ (гл.), рус. цедить ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)