выхава́льніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
выхава́льніцкі |
выхава́льніцкая |
выхава́льніцкае |
выхава́льніцкія |
| Р. |
выхава́льніцкага |
выхава́льніцкай
выхава́льніцкае |
выхава́льніцкага |
выхава́льніцкіх |
| Д. |
выхава́льніцкаму |
выхава́льніцкай |
выхава́льніцкаму |
выхава́льніцкім |
| В. |
выхава́льніцкі (неадуш.)
выхава́льніцкага (адуш.) |
выхава́льніцкую |
выхава́льніцкае |
выхава́льніцкія (неадуш.)
выхава́льніцкіх (адуш.) |
| Т. |
выхава́льніцкім |
выхава́льніцкай
выхава́льніцкаю |
выхава́льніцкім |
выхава́льніцкімі |
| М. |
выхава́льніцкім |
выхава́льніцкай |
выхава́льніцкім |
выхава́льніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выхава́льніцкі воспита́тельский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выхава́льніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да выхавання. Выхавальніцкая дзейнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выхава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто выхоўвае або выхаваў каго-н.
Школьны в.
|| ж. выхава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. выхава́льніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
воспита́тельский выхава́льніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)