вытыха́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
вытыха́ецца |
вытыха́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
вытыха́ўся |
вытыха́ліся |
| ж. |
вытыха́лася |
| н. |
вытыха́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вытыха́цца несов. (терять запах, крепость) выдыха́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вытыха́цца, ‑аецца.
Незак. да вытхнуцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́тхнуцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -нецца; зак.
Страціць моц, пах.
Хрэн вытхнуўся.
|| незак. вытыха́цца, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вычыха́цца несов., разг., см. вытыха́цца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выдыха́ться
1. (терять запах, крепость) вытыха́цца;
2. перен. (терять силу, способность) разг. выдыха́цца;
3. страд. выдыха́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
улету́чиваться несов.
1. (испаряться) спец. выпара́цца; (о запахе, крепости) вытыха́цца; (о дыме и т. п.) рассе́йвацца, разве́йвацца; (исчезать — о дыме и т. п.) разг. зніка́ць, прапада́ць;
2. перен., разг. (исчезать) зніка́ць, прапада́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)