вы́труціць гл. труціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́труціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́тручу вы́труцім
2-я ас. вы́труціш вы́труціце
3-я ас. вы́труціць вы́труцяць
Прошлы час
м. вы́труціў вы́труцілі
ж. вы́труціла
н. вы́труціла
Загадны лад
2-я ас. вы́труці вы́труціце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́труціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́труціць сов. вы́травить; вы́морить;

в. тарака́наў — вы́травить (вы́морить) тарака́нов

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́труціць, ‑тручу, ‑труціш, ‑труціць; зак., каго-што.

Вынішчыць каго‑, што‑н. хімічным спосабам, атрутай; вымарыць. Вытруціць мышэй. // перан. Поўнасцю знішчыць, выкараніць. Вялікая крыўда магла вытруціць з душы ўсё, пакінуць толькі сумныя ўспаміны. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

труці́ць, тручу́, тру́ціш, тру́ціць; тру́чаны; незак., каго (што).

Знішчаць атрутай.

Т. мышэй.

|| зак. вы́труціць, -ручу, -руціш, -руціць; -ручаны.

|| наз. тручэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́тручаны вы́травленный; вы́моренный; см. вы́труціць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́морить сов. вы́марыць; вы́труціць, вы́нішчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вытру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вытруціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́тручаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вытруціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вытру́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вытручваць — вытруціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)