вы́трусіць, -ушу, -усіш, -усіць; вы́трусі; -ушаны; зак., што (разм.).

Трусячы, выкінуць, вытрасці.

В. попел з люлькі.

|| незак. вытру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́трусіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́трушу вы́трусім
2-я ас. вы́трусіш вы́трусіце
3-я ас. вы́трусіць вы́трусяць
Прошлы час
м. вы́трусіў вы́трусілі
ж. вы́трусіла
н. вы́трусіла
Загадны лад
2-я ас. вы́трусі вы́трусіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́трусіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́трусіць сов., обл. вы́трясти, вы́тряхнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́трусіць, ‑трушу, ‑трусіш, ‑трусіць; заг. вытрусі; зак., што.

Разм. Вытрасці. Вытрусіць попел з люлькі. □ Салдат падняў коўдру, вытрусіў яе, зноў старанна разаслаў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вытру́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вытрусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́трушаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вытрусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́траскі ’тое, што вытрасена’ (Др.-Падб.), вы́трускі ’дробная салома з каласамі пасля малацьбы’ (Бір. Дзярж.). Ад вытрасці, вытрусіць з дапамогай суф. ‑ка. Параўн. рус. вы́трепки ’дробная жытняя салома, якая застаецца пасля малацьбы’. Гл. таксама трэсці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)