вы́траўлены
‘спушчаны’
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́траўлены |
вы́траўленая |
вы́траўленае |
вы́траўленыя |
| Р. |
вы́траўленага |
вы́траўленай вы́траўленае |
вы́траўленага |
вы́траўленых |
| Д. |
вы́траўленаму |
вы́траўленай |
вы́траўленаму |
вы́траўленым |
| В. |
вы́траўлены (неадуш.) вы́траўленага (адуш.) |
вы́траўленую |
вы́траўленае |
вы́траўленыя (неадуш.) вы́траўленых (адуш.) |
| Т. |
вы́траўленым |
вы́траўленай вы́траўленаю |
вы́траўленым |
вы́траўленымі |
| М. |
вы́траўленым |
вы́траўленай |
вы́траўленым |
вы́траўленых |
Кароткая форма: вы́траўлена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́траўлены
‘атрыманы ад уздзеяння хімічных рэчываў; знішчаны’
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́траўлены |
вы́траўленая |
вы́траўленае |
вы́траўленыя |
| Р. |
вы́траўленага |
вы́траўленай вы́траўленае |
вы́траўленага |
вы́траўленых |
| Д. |
вы́траўленаму |
вы́траўленай |
вы́траўленаму |
вы́траўленым |
| В. |
вы́траўлены (неадуш.) вы́траўленага (адуш.) |
вы́траўленую |
вы́траўленае |
вы́траўленыя (неадуш.) вы́траўленых (адуш.) |
| Т. |
вы́траўленым |
вы́траўленай вы́траўленаю |
вы́траўленым |
вы́траўленымі |
| М. |
вы́траўленым |
вы́траўленай |
вы́траўленым |
вы́траўленых |
Кароткая форма: вы́траўлена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́траўлены I спец. вы́травленный; см. вы́травіць I
вы́траўлены II вы́травленный, потра́вленный; см. вы́травіць II
вы́траўлены III мор. вы́травленный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́траўлены 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вытравіць 1.
вы́траўлены 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вытравіць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
траві́ць¹, траўлю́, тра́віш, тра́віць; тра́ўлены; незак., што (спец.).
Апрацоўваць паверхню чаго-н. кіслатой або іншымі хімічнымі рэчывамі.
|| зак. вы́травіць, вы́траўлю, вы́травіш, вы́травіць; вы́траўлены.
|| наз. траўле́нне, -я, н.
|| прым. траві́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́травленныйI
1. вы́тручаны;
2. вы́траўлены, вы́ведзены;
3. стра́ўлены, вы́траўлены;
4. вы́гнаны цкава́ннем; см. вы́травитьI.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)