вы́траўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вы́траўка
Р. вы́траўкі
Д. вы́траўцы
В. вы́траўку
Т. вы́траўкай
вы́траўкаю
М. вы́траўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́траўка ж., спец. вы́травка; см. вытраўля́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́траўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. вытравіць ​1 (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́травка ж., разг., техн. вы́траўка, -кі ж.; (пятен) вывядзе́нне, -ння ср., вытраўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)