вы́тлуміць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́тлумлю |
вы́тлумім |
| 2-я ас. |
вы́тлуміш |
вы́тлуміце |
| 3-я ас. |
вы́тлуміць |
вы́тлумяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́тлуміў |
вы́тлумілі |
| ж. |
вы́тлуміла |
| н. |
вы́тлуміла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вы́тлумі |
вы́тлуміце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́тлуміўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Вы́тлуміць ’выманіць’ (Нас.); ’задушыць, звесці са свету’ (Шат.). Запазычанне з польск. wytłumić ’заглушыць, заду-шыць’ або вытворнае ўжо на беларускай глебе ад запазычанага з польскай тлуміць (< tłumić) (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)