вы́таўчы

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́таўку вы́таўчам
2-я ас. вы́таўчаш вы́таўчаце
3-я ас. вы́таўча вы́таўкуць
Прошлы час
м. вы́таўк вы́таўклі
ж. вы́таўкла
н. вы́таўкла
Загадны лад
2-я ас. вы́таўчы вы́таўчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́таўкшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́таўчы сов., разг.

1. вы́топтать, истопта́ть;

2. (стекло) вы́бить, вы́шибить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́таўчы, ‑таўку, ‑таўчаш, ‑таўча; зак., што.

Разм.

1. Здратаваць, вытаптаць. [Жанчына:] — А як жа ж агарод? Там жа свінні націнне вытаўкуць. Мележ.

2. Выбіць. Вытаўчы шыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вытаўка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вытаўчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́таўчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вытаўчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́таўчаны разг.

1. вы́топтанный, исто́птанный;

2. вы́битый, вы́шибленный;

1, 2 см. вы́таўчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)