вы́судзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што (разм.).

Атрымаць па суду.

В. спадчыну.

|| незак. высу́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́судзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́суджу вы́судзім
2-я ас. вы́судзіш вы́судзіце
3-я ас. вы́судзіць вы́судзяць
Прошлы час
м. вы́судзіў вы́судзілі
ж. вы́судзіла
н. вы́судзіла
Загадны лад
2-я ас. вы́судзі вы́судзіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́судзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́судзіць сов., разг. вы́судить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́судзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Разм. Дабіцца чаго‑н. судом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да высудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́суджаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад высудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́судить сов., прост. вы́судзіць, мног. павысу́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)