вы́стачыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́стачу |
вы́стачым |
| 2-я ас. |
вы́стачыш |
вы́стачыце |
| 3-я ас. |
вы́стачыць |
вы́стачаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́стачыў |
вы́стачылі |
| ж. |
вы́стачыла |
| н. |
вы́стачыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вы́стачы |
вы́стачыце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́стачыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́стачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што, чаго і без дап.
Тое, што і выстарчыць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выстача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выстачыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)