Вы́стай ’агароджанае месца для жывёлы (у полі або лесе)’ (ДАБМ, 784), ’стары лес’ (Яшк., слаўг.). Рус. вы́стой ’дзеянне па дзеяслову выстойваць’, в.-луж. wustaj ’адносіны, пункт погляду’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выстаяць (гл. стаяць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́стаяць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́стаю вы́стаім
2-я ас. вы́стаіш вы́стаіце
3-я ас. вы́стаіць вы́стаяць
Прошлы час
м. вы́стаяў вы́стаялі
ж. вы́стаяла
н. вы́стаяла
Загадны лад
2-я ас. вы́стай вы́стайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́стаяўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)