вы́служыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак.

1. што. Атрымаць за службу.

В. узнагароду.

2. Праслужыць, прабыць на службе.

В. у арміі паўтара года.

|| незак. выслу́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́служыць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́служу вы́служым
2-я ас. вы́служыш вы́служыце
3-я ас. вы́служыць вы́служаць
Прошлы час
м. вы́служыў вы́служылі
ж. вы́служыла
н. вы́служыла
Загадны лад
2-я ас. вы́служы вы́служыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́служыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́служыць сов., в разн. знач. вы́служить;

в. дзе́сяць гадо́ў — вы́служить де́сять лет;

в. узнагаро́ду — вы́служить награ́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́служыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.

1. Прабыць на службе пэўны тэрмін; праслужыць. Выслужыць у арміі дзесяць год.

2. што. Атрымаць за службу; заслужыць. Выслужыць персанальную пенсію. Выслужыць узнагароду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́служить сов. вы́служыць;

вы́служить награ́ду вы́служыць узнагаро́ду;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выслу́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выслужыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́служаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выслужыць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выслу́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выслужваць — выслужыць, выслужвацца — выслужыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выслу́жваць несов., в разн. знач. выслу́живать; см. вы́служыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́жыць ’застацца жывым’ (БРС, Нас., Касп., Бяльк.); ’выслужыць, зарабіць што-небудзь’ (Нас.), вы́жыты ’дамагчыся свайго прытворствам, капрызам’ (Клім.). Гл. жыць. Параўн. рус. дыял. вы́жить ’выслужыць, зарабіць што-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)