выскуба́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выскуба́нне
Р. выскуба́ння
Д. выскуба́нню
В. выскуба́нне
Т. выскуба́ннем
М. выскуба́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выскуба́нне ср.

1. выщи́пывание; выдёргивание;

2. выдёргивание;

1, 2 см. выскуба́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выскуба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выскубаць — выскубці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выску́бванне ср., см. выскуба́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выщи́пывание вышчы́пванне, -ння ср., вышчы́кванне, -ння ср.; выскуба́нне, -ння ср., выску́бванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выдёргивание вырыва́нне, -ння ср., выдзіра́нне, -ння ср.; выскуба́нне, -ння ср.; вышмо́ргванне, -ння ср.; выця́гванне, -ння ср.; см. выдёргивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)