вы́скал, -у, мн. -ы, -аў, м.

Сціснутыя зубы, якія відаць з-за расцягнутых губ.

Драпежны в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́скал

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́скал вы́скалы
Р. вы́скалу вы́скалаў
Д. вы́скалу вы́скалам
В. вы́скал вы́скалы
Т. вы́скалам вы́скаламі
М. вы́скале вы́скалах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́скал, -лу м. оска́л;

в. зубо́ў — оска́л зубо́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́скал, ‑у, м.

Прыадкрыты рот з вышчаранымі зубамі; аскал. Воўчы выскал зубоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашчэ́р, -у, м.

Выскал; рот з вышчаранымі зубамі.

Драпежны а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ашчэ́р, -ру м., см. вы́скал

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аска́л, -лу м., разг., см. вы́скал

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оска́л м.

1. (действие) выскаля́нне, -ння ср., вышчэ́рванне, -ння ср., ашчэ́рванне, -ння ср.;

2. вы́скал, -лу м.;

оска́л зубо́в вы́скал зубо́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аска́л, ‑у, м.

Тое, што і выскал. — Заходзьце, заходзьце, — мяккім голасам гаварыў Гарастовіч, але Сафрону здавалася, што той сабачы аскал так і застаўся на яго твары. Чарнышэвіч. [Галіна Адамаўна] ўвесь час бачыла гэты зларадны аскал, хоць выраз твару нечаканай госці быў увесь час спачувальны ці абуральна-сур’ёзны. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)