вы́селіць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго (што).

Прымусіць пакінуць месца свайго жыхарства.

В. у суседнюю вёску.

|| незак. высяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́селіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́селю вы́селім
2-я ас. вы́селіш вы́селіце
3-я ас. вы́селіць вы́селяць
Прошлы час
м. вы́селіў вы́селілі
ж. вы́селіла
н. вы́селіла
Загадны лад
2-я ас. вы́селі вы́селіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́селіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́селіць сов. вы́селить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́селіць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Прымусіць пакінуць месца жыхарства; перасяліць з аднаго месца на другое. Выселіць з кватэры. Выселіць у суседнюю вёску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высяля́ць гл. выселіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павысяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго-што.

Выселіць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. даўжнікоў з кватэр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́селить сов. вы́селіць, мног. павысяля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высяля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да выселіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́селены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выселіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высяле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высяляць — выселіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)