вы́селкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́селкавы вы́селкавая вы́селкавае вы́селкавыя
Р. вы́селкавага вы́селкавай
вы́селкавае		 вы́селкавага вы́селкавых
Д. вы́селкаваму вы́селкавай вы́селкаваму вы́селкавым
В. вы́селкавы (неадуш.)
вы́селкавага (адуш.)		 вы́селкавую вы́селкавае вы́селкавыя (неадуш.)
вы́селкавых (адуш.)
Т. вы́селкавым вы́селкавай
вы́селкаваю		 вы́селкавым вы́селкавымі
М. вы́селкавым вы́селкавай вы́селкавым вы́селкавых

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́селкі, -лкаў.

Невялікае паселішча на новым месцы, якое вылучылася з іншага населенага пункта.

Жыць на выселках.

|| прым. вы́селкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)