высакаме́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. высакаме́р’е
Р. высакаме́р’я
Д. высакаме́р’ю
В. высакаме́р’е
Т. высакаме́р’ем
М. высакаме́р’і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высакаме́р’е ср., см. высакаме́рнасць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высакаме́р’е, ‑я, н.

Тое, што і высакамернасць. Сярод усіх ён вызнаваў сябе за лепшага, але тут не было анізвання якога б там ні было высакамер’я. Адам Блецька мог умяшацца ў якую хочаш справу, нават самую брудную. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высакаме́рны, -ая, -ае.

Пагардліва-фанабэрысты.

В. выгляд.

|| наз. высакаме́рнасць, -і, ж. і высакаме́р’е, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высокоме́рие ср. высакаме́р’е, -р’я ср., высакаме́рнасць, -ці ж., пага́рда, -ды ж.; (спесивость) фанабэ́рыстасць, -ці ж.; ганары́стасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)