вы́саджаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́саджаны |
вы́саджаная |
вы́саджанае |
вы́саджаныя |
| Р. |
вы́саджанага |
вы́саджанай вы́саджанае |
вы́саджанага |
вы́саджаных |
| Д. |
вы́саджанаму |
вы́саджанай |
вы́саджанаму |
вы́саджаным |
| В. |
вы́саджаны (неадуш.) вы́саджанага (адуш.) |
вы́саджаную |
вы́саджанае |
вы́саджаныя (неадуш.) вы́саджаных (адуш.) |
| Т. |
вы́саджаным |
вы́саджанай вы́саджанаю |
вы́саджаным |
вы́саджанымі |
| М. |
вы́саджаным |
вы́саджанай |
вы́саджаным |
вы́саджаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́саджаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́саджаны |
вы́саджаная |
вы́саджанае |
вы́саджаныя |
| Р. |
вы́саджанага |
вы́саджанай вы́саджанае |
вы́саджанага |
вы́саджаных |
| Д. |
вы́саджанаму |
вы́саджанай |
вы́саджанаму |
вы́саджаным |
| В. |
вы́саджаны (неадуш.) вы́саджанага (адуш.) |
вы́саджаную |
вы́саджанае |
вы́саджаныя (неадуш.) вы́саджаных (адуш.) |
| Т. |
вы́саджаным |
вы́саджанай вы́саджанаю |
вы́саджаным |
вы́саджанымі |
| М. |
вы́саджаным |
вы́саджанай |
вы́саджаным |
вы́саджаных |
Кароткая форма: вы́саджана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́саджаны
1. вы́саженный; вы́шибленный;
2. обса́женный;
3. разг. вы́сунутый;
1-3 см. вы́садзіць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́саджаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад высадзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́саженный в разн. знач. вы́саджаны, мног. павыса́джваны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прасце́нак, ‑нка, м.
1. Частка сцяны паміж аконнымі ці дзвярнымі праёмамі. Міжвольна Камлюк глянуў на карту, што вісела на прасценку між акон. М. Ткачоў. — Глядзіце на гэты дом і мяркуйце: чаму ў яго прасцецкі паміж вокнамі такія маленькія? Даніленка. // Абл. Перагародка. [Паўлюк] рагатаў і рагатаў так гучна, што з-за дашчанага прасценка пачуўся стук. Хведаровіч.
2. Абл. Прамая дарожка, якая раздзяляе поле. Вырываючыся з вузкага прасценка, абапал якога высаджаны маладыя прысады, дарога зварочвае на шырокі выган. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)