выро́ўніваць гл. выраўняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выро́ўніваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выро́ўніваю выро́ўніваем
2-я ас. выро́ўніваеш выро́ўніваеце
3-я ас. выро́ўнівае выро́ўніваюць
Прошлы час
м. выро́ўніваў выро́ўнівалі
ж. выро́ўнівала
н. выро́ўнівала
Загадны лад
2-я ас. выро́ўнівай выро́ўнівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выро́ўніваючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выро́ўніваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выраўняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́раўняць, -яю, -яеш, -яе; -яны; зак., што.

1. Тое, што і выраўнаваць.

2. Разагнуць, выпрастаць.

В. плечы.

3. Зрабіць прамым.

В. шарэнгу.

В. рэчышча.

|| незак. выро́ўніваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выро́ўніванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выроўніваць — выраўняць і выроўнівацца — выраўняцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выро́ўнівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выраўняцца.

2. Зал. да выроўніваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раўня́ць ’выроўніваць; параўноўваць між сабой’ (Нас., Бяльк., Сл. ПЗБ), ітэратыў роўнёва́ць ’тс’ (ТС), параўн. укр. рівня́ти, рус. ровня́ть, ст.-рус. ровняти, балг. равня́. Суадноснае з раўнаць (гл.); паводле Карскага (1, 323), гэта асобныя марфалагічныя ўтварэнні, што магчыма, узыходзяць да розных зыходных форм, параўн. ро́вень: я ровень ёму (ТС) (< *orvьnь?). Гл. роўны (роўня), ровень.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)