вы́родок м., разг. вы́радак, -дка м., не́людзь, род. не́людзя м. и не́людзі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вырожде́нец выраджэ́нец, -нца м.; (выродок) вы́радак, -дка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
не́людзь м.
1. нелюди́м;
2. чаще мн. вы́родок, и́зверг
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вы́радак (БРС, Др.-Падб., Яруш., Касп., Шат., Бяльк.), ву́радак ’вырадак’ (мазыр., Шн., 2). Рус. вы́родок, укр. ви́родок, польск. wyrodek ’тс’. Утворана ад вырад (гл.) з суф. ‑ак (Шанскі, 1, В, 231).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́радак, -дка м., разг.
1. вы́родок, отро́дье ср.; уро́д, уро́дец; уро́дина м. и ж.;
2. презр. (о никчёмном человеке) ублю́док, межеу́мок;
3. презр. и́зверг;
фашы́сцкія ~дкі — фаши́стские и́зверги;
◊ у сям’і́ не без вы́радка — посл. в семье́ не без уро́да
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)