вырато́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вырато́ўны |
вырато́ўная |
вырато́ўнае |
вырато́ўныя |
| Р. |
вырато́ўнага |
вырато́ўнай
вырато́ўнае |
вырато́ўнага |
вырато́ўных |
| Д. |
вырато́ўнаму |
вырато́ўнай |
вырато́ўнаму |
вырато́ўным |
| В. |
вырато́ўны (неадуш.)
вырато́ўнага (адуш.) |
вырато́ўную |
вырато́ўнае |
вырато́ўныя (неадуш.)
вырато́ўных (адуш.) |
| Т. |
вырато́ўным |
вырато́ўнай
вырато́ўнаю |
вырато́ўным |
вырато́ўнымі |
| М. |
вырато́ўным |
вырато́ўнай |
вырато́ўным |
вырато́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вырато́ўны, см. выратава́льны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вырато́ўны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і выратавальны. Вецер гудзеў бы шалёны, нацягваючы струнамі канаты абедзвюх мачтаў, цяжка пахлопваючы намоклымі брызентамі выратоўных шлюпак. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)