вырака́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вырака́ю |
вырака́ем |
| 2-я ас. |
вырака́еш |
вырака́еце |
| 3-я ас. |
вырака́е |
вырака́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вырака́ў |
вырака́лі |
| ж. |
вырака́ла |
| н. |
вырака́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вырака́й |
вырака́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
вырака́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вырака́ць несов., уст., поэт. произноси́ть, изрека́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вырака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Уст. і паэт. Абвяшчаць, выказваць. Выракаць прысуд. □ [Сімон:] Не тое грэх, што ў вусны ўваходзіць, А тое грэх, што вусны выракаюць. Клімковіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)