выра́злівы, -ая, -ае.

Які выражае ўнутраныя перажыванні або якасці.

В. позірк.

|| наз. выра́злівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выра́злівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выра́злівы выра́злівая выра́злівае выра́злівыя
Р. выра́злівага выра́злівай
выра́злівае		 выра́злівага выра́злівых
Д. выра́зліваму выра́злівай выра́зліваму выра́злівым
В. выра́злівы (неадуш.)
выра́злівага (адуш.)		 выра́злівую выра́злівае выра́злівыя (неадуш.)
выра́злівых (адуш.)
Т. выра́злівым выра́злівай
выра́зліваю		 выра́злівым выра́злівымі
М. выра́злівым выра́злівай выра́злівым выра́злівых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выра́злівы, ‑ая, ‑ае.

Які адлюстроўвае ўнутраныя перажыванні або якасці. Аўгіня ўважна слухала, ківала галавою ў знак згоды і глядзела на бабку ласкавымі, выразлівымі вачамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)