выпісны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выпісны́ выпісна́я выпісно́е выпісны́я
Р. выпісно́га выпісно́й
выпісно́е		 выпісно́га выпісны́х
Д. выпісно́му выпісно́й выпісно́му выпісны́м
В. выпісны́ (неадуш.)
выпісно́га (адуш.)		 выпісну́ю выпісно́е выпісны́я (неадуш.)
выпісны́х (адуш.)
Т. выпісны́м выпісно́й
выпісно́ю		 выпісны́м выпісны́мі
М. выпісны́м выпісно́й выпісны́м выпісны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпісны́ выписно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпісны́, ‑ая, ‑ое.

Выпісаны адкуль‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пісаць, -ішу, -ішаш, -іша; -ішы; -ісаны; зак.

1. што. Знайшоўшы, спісаць, запісаць.

В. цытату з кнігі.

2. што. Напісаць для выдачы каму-н.

В. ордар.

В. рахунак.

3. каго-што. Старанна апісаць сродкамі мовы або намаляваць.

В. вобразы дзеючых асоб.

В. узор.

4. што. Заказаць дастаўку чаго-н.

В. газету.

5. каго (што). Выклікаць пісьмова.

В. да сябе сям’ю.

6. каго (што). Выключыць са спісаў, са складу чаго-н.

В. хворага з бальніцы.

7. што. Зрасходаваць пісаннем (разм.).

В. чарніла з аўтаручкі.

|| незак. выпі́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выпі́сванне, -я, н. і вы́піска, -і, ДМ вы́пісцы, ж. (да 1, 2, 4—6 знач.).

|| прым. выпісны́, -а́я, -о́е (да 3 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выписно́й выпісны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)