выпіва́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. выпіва́ка выпіва́кі
Р. выпіва́кі выпіва́к
Д. выпіва́ку выпіва́кам
В. выпіва́ку выпіва́к
Т. выпіва́кам выпіва́камі
М. выпіва́ку выпіва́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпіва́ка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. выпіва́ка выпіва́кі
Р. выпіва́кі выпіва́к
Д. выпіва́цы выпіва́кам
В. выпіва́ку выпіва́к
Т. выпіва́кай
выпіва́каю		 выпіва́камі
М. выпіва́цы выпіва́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпіва́ка м. и ж., прост. выпива́ла, выпиво́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпіва́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑вацы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Той, хто любіць выпіць; п’яніца. Суседзі [Лабановіча] былі добрыя выпівакі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпиво́ха прост. выпіва́ка, -кі м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпіво́ха м. и ж., прост., см. выпіва́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

п'яніца, алкаголік; п'янюга, п'янчуга, прапойца, піток, пітух, пітун, выпівака, жлукта, жлуктач, лайдак (разм.) □ рыцар бутэлькі

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)