вы́пушка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Абшыўка, аблямоўка з футра па краях адзення, абутку; апуха.

Футровая в.

|| прым. вы́пушачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́пушка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́пушка вы́пушкі
Р. вы́пушкі вы́пушак
Д. вы́пушцы вы́пушкам
В. вы́пушку вы́пушкі
Т. вы́пушкай
вы́пушкаю		 вы́пушкамі
М. вы́пушцы вы́пушках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́пушка ж., порт. вы́пушка, оторо́чка, опу́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пушка ж. аблямо́ўка, -кі ж.; (кант) кант, род. ка́нта м.; (меховая) вы́пушка, -кі ж., апу́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пушка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Нашыўка з футра па краях адзення, абутку; апуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́пушка (БРС). Рус. вы́пушка. Да *выпушыць (параўн. рус. выпушить) з суф. ‑ка. Гл. таксама пушыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апу́ха ж.

1. (из меха) опу́шка, вы́пушка, оторо́чка;

2. плотн., обл. обши́вка, подши́вка;

◊ а. даражэ́й кажу́ха — погов. опу́ха доро́же кожуха́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)