вы́пучыцца гл. пучыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́пучыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. вы́пучыцца вы́пучацца
Прошлы час
м. вы́пучыўся вы́пучыліся
ж. вы́пучылася
н. вы́пучылася

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́пучыцца сов., разг. вы́пучиться, вы́пятиться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пучыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Стаць выпуклым, уздуцца; выпнуцца. Выпучылася кара на дрэве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́чыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыцца; незак.

Станавіцца выпуклым, узнімацца ўгору.

Лёд пучыцца.

|| зак. успу́чыцца, -ыцца і вы́пучыцца, -ыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыпу́чвацца, ‑аецца; зак.

Выпучыцца — пра ўсё, многае. Павыпучваліся дошкі ў падлозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпу́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выпучыцца.

2. Зал. да выпучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпу́чвацца несов., возвр., страд., разг. выпу́чиваться, выпя́чиваться; см. вы́пучыцца, выпу́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пятиться вы́пукліцца, вы́пнуцца, мног. павыпіна́цца, вы́пучыцца, мног. павыпу́чвацца; обл. вы́прудзіцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пучиться вы́пучыцца, мног. павыпу́чвацца; вы́пнуцца; (о глазах — обычно) вы́тарашчыцца, вы́трашчыцца, вы́лупіцца, мног. павылу́плівацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)