выпрацо́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выпрацо́ўванне
Р. выпрацо́ўвання
Д. выпрацо́ўванню
В. выпрацо́ўванне
Т. выпрацо́ўваннем
М. выпрацо́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпрацо́ўванне ср. выраба́тывание; вы́работка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́працаваць, -цую, -цуеш, -цуе; -цуй; -цаваны; зак., што.

1. Зрабіць пэўную колькасць работы; вырабіць.

В. норму.

2. Стварыць, развіць, адпрацаваць.

В. план сумесных дзеянняў.

В. стойкі характар.

В. добры стыль.

|| незак. выпрацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выпрацо́ўванне, -я, н. і выпрацо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выраба́тывание

1. выпрацо́ўванне, -ння ср., вырабля́нне, -ння ср.;

2. выпрацо́ўванне, -ння ср.;

3. вырабля́нне, -ння ср.; см. выраба́тывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)