вы́прастаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́прастаны вы́прастаная вы́прастанае вы́прастаныя
Р. вы́прастанага вы́прастанай
вы́прастанае		 вы́прастанага вы́прастаных
Д. вы́прастанаму вы́прастанай вы́прастанаму вы́прастаным
В. вы́прастаны (неадуш.)
вы́прастанага (адуш.)		 вы́прастаную вы́прастанае вы́прастаныя (неадуш.)
вы́прастаных (адуш.)
Т. вы́прастаным вы́прастанай
вы́прастанаю		 вы́прастаным вы́прастанымі
М. вы́прастаным вы́прастанай вы́прастаным вы́прастаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́прастаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́прастаны вы́прастаная вы́прастанае вы́прастаныя
Р. вы́прастанага вы́прастанай
вы́прастанае		 вы́прастанага вы́прастаных
Д. вы́прастанаму вы́прастанай вы́прастанаму вы́прастаным
В. вы́прастаны (неадуш.)
вы́прастанага (адуш.)		 вы́прастаную вы́прастанае вы́прастаныя (неадуш.)
вы́прастаных (адуш.)
Т. вы́прастаным вы́прастанай
вы́прастанаю		 вы́прастаным вы́прастанымі
М. вы́прастаным вы́прастанай вы́прастаным вы́прастаных

Кароткая форма: вы́прастана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́прастаны

1. вы́прямленный, распра́вленный, вы́правленный; спрямлённый;

2. распра́вленный; распрямлённый;

1, 2 см. вы́прастаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́прастаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпрастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́прямленный вы́прастаны; вы́раўнаваны; (ток) вы́прамлены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распрямлённый

1. вы́прастаны, мног. павыпро́стваны, вы́раўнаваны, мног. павыраўно́ўваны;

2. вы́прастаны, мног. павыпро́стваны; см. распрями́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разо́гнутый разагну́ты, мног. паразгіна́ны; вы́прастаны, мног. павыпро́стваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́йка¹, -і, ДМ сто́йцы, мн. -і, сто́ек, ж.

1. У гімнастыцы і ў страі: пастава цела чалавека, пры якой рукі апушчаны, корпус нерухомы і прамы, ногі выпрастаны і пяткі пастаўлены разам.

2. У гімнастыцы: пастава цела галавой уніз, пры якой апорай з’яўляюцца выцягнутыя рукі або галава, а ногі вертыкальна падняты ўверх.

С. на руках.

С. на галаве.

3. Нерухомая поза паляўнічага сабакі, калі ён напаткаў дзічыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́правленный​I

1. вы́прастаны, мног. павыпро́стваны; вы́раўнаваны, мног. павыраўно́ўваны;

2. напра́ўлены, наво́страны;

3. вы́праўлены, мног. павыпраўля́ны; см. вы́править​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нахму́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад нахмурыць.

2. у знач. прым. Хмурны, пануры. Старшы дзедаў сын Максім, нахмураны і сур’ёзны, панура пацвердзіў Панасавы словы. Колас. Ішоў .. [Сідарчук] дахаты павольнаю хадою, выпрастаны, нахмураны, і ў душы нараджаліся суровыя думкі. Пестрак. // Які выражае суровасць, задуменнасць, заклапочанасць. Пакуль гарэла запалка, ... [Суздалеў] глядзеў на нахмураны жаночы твар. Чыгрынаў. З-пад нахмураных броў свяцілася хітраватая, добрая, цёплая ўсмешка. Бялевіч.

3. перан.; у знач. прым. Пахмурны, змрочны, цёмны (аб прадметах і з’явах прыроды). Нахмуранае неба. □ Лес стаяў спакойны і нахмураны. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)