выпрамле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выпрамле́нне
Р. выпрамле́ння
Д. выпрамле́нню
В. выпрамле́нне
Т. выпрамле́ннем
М. выпрамле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпрамле́нне ср., эл. выпрямле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпрамле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрамляць — выпраміць і стан паводле знач. дзеясл. выпрамляцца — выпраміцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпраўле́нне

‘выпрамленне; ліквідацыя недахопаў; праўка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выпраўле́нне выпраўле́нні
Р. выпраўле́ння выпраўле́нняў
Д. выпраўле́нню выпраўле́нням
В. выпраўле́нне выпраўле́нні
Т. выпраўле́ннем выпраўле́ннямі
М. выпраўле́нні выпраўле́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпрямле́ние выпро́стванне, -ння ср.; выраўно́ўванне, -ння ср.; (тока) выпрамле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)