выпрага́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выпрага́нне
Р. выпрага́ння
Д. выпрага́нню
В. выпрага́нне
Т. выпрага́ннем
М. выпрага́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпрага́нне ср. выпряга́ние, вы́пряжка ж., отпряга́ние, отпря́жка ж., распряга́ние, распря́жка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрагаць — выпрагчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпряга́ние выпрага́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отпряга́ние адпрага́нне, -ння ср., выпрага́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распряга́ние распрага́нне, -ння ср., выпрага́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отпря́жка ж. адпрага́нне, -ння ср., выпрага́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распря́жка ж., разг. распрага́нне, -ння ср., выпрага́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)