выпрабава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выпрабава́нне выпрабава́нні
Р. выпрабава́ння выпрабава́нняў
Д. выпрабава́нню выпрабава́нням
В. выпрабава́нне выпрабава́нні
Т. выпрабава́ннем выпрабава́ннямі
М. выпрабава́нні выпрабава́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпрабава́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. выпрабаваць.

2. Цяжкае перажыванне, няшчасце.

Прайсці праз цяжкія выпрабаванні.

Суровыя выпрабаванні вайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́ік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Паслядоўнік стаіцызму.

2. перан. Той, хто стаічна пераносіць усе жыццёвыя выпрабаванні, цяжкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марато́рый, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Устаноўленая ўрадам адтэрміноўка выканання абавязацельстваў на перыяд дзеяння якіх-н. надзвычайных абставін (вайна, крызіс, стыхійнае бедства і інш.).

М. на ядзерныя выпрабаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нала́дачны нала́дочный;

~ныя рабо́ты — нала́дочные рабо́ты;

~ныя выпрабава́нні — нала́дочные испыта́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́нский ко́нскі;

ко́нские испыта́ния ко́нскія выпрабава́нні;

ко́нское поголо́вье ко́нскае пагало́ўе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барака́мерны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да баракамеры. Баракамерныя выпрабаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпрабава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрабаваць.

2. Няшчасце, нягода. Прайсці праз цяжкія выпрабаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарсі́раванасць, ‑і, ж.

Уласцівасць фарсіраванага. Гераізм народа, яго пакуты і выпрабаванні нельга паказаць пры дапамозе эмацыянальнай фарсіраванасці, ружовымі фарбамі. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памылко́васць, ‑і, ж.

Якасць памылковага; няправільнасць. Толькі прайшоўшы вялікія жыццёвыя выпрабаванні, Гушка пераконваецца ў памылковасці таго шляху, якім ён ішоў. Луфераў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)