выпо́рваць гл. выпараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпо́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выпо́рваю выпо́рваем
2-я ас. выпо́рваеш выпо́рваеце
3-я ас. выпо́рвае выпо́рваюць
Прошлы час
м. выпо́рваў выпо́рвалі
ж. выпо́рвала
н. выпо́рвала
Загадны лад
2-я ас. выпо́рвай выпо́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выпо́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпо́рваць несов.

1. (вынимать, разрезая по шву) выпа́рывать;

2. (чем-л. острым) выка́лывать;

3. разг. выи́скивать;

4. прост. выку́ривать; выма́нивать;

5. (принуждать вылезть откуда-л.) выгоня́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́параць, -ру, -раш, -ра; -раны; зак.

1. што. Разрэзаўшы па швах, выняць.

В. рукаў.

2. што. Выкалаць чым-н. вострым.

В. вочы.

3. каго. Поручы, прымусіць вылезці адкуль-н.

В. лісу з нары.

4. што. Знайсці, адшукаць (разм.).

В. рэдкую кніжку.

|| незак. выпо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпа́рывать несов. выпо́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпо́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выпорваць (гл. выпараць у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпо́рвацца несов., страд. выпа́рываться; см. выпо́рваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпо́рванне ср.

1. выпа́рывание;

2. выка́лыванне;

3. разг. выи́скивание;

4. прост. выку́ривание; выма́нивание;

1-4 см. выпо́рваць 1-4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паро́ць, пару, пораш, пора; незак., каго-што.

1. Калоць, тыкаць чым‑н. вострым. — Капешка саломы на гумне стаяла, дык.. [немцы] шомпаламі яе поруць, партызан шукаюць. Сіняўскі. Каця прыкладам пачала пароць снег, выкапала нейкі каменьчык. Карпюк. // Разбураць, спорваць, зрываць. Пеця расказваў мне, як некалі пароў ён гнёзды на ліпах у былым панскім маёнтку. Мыслівец.

2. Разразаць ніткі, якімі што‑н. зашыта; распорваць, расшываць. Пароць старую адзежыну.

3. Разм. Бадаць. Каровы поруць адна адну.

4. Колючы, тыкаючы чым‑н., прымушаць вылезці адкуль‑н.; выпорваць. Да Толі з Алесем прыходзілі яшчэ Валодзя і Сцёпка, і разам яны паролі тых трусоў з малінніку тычкамі. Брыль. // Выганяць, праганяць. [Антось:] — Калі б мелі свой кавалачак зямлі, то.. — ніхто не пароў бы, з месца не гнаў бы. С. Александровіч.

•••

Глупства пароць — гаварыць, рабіць абы-што.

Пароць гарачку — рабіць што‑н. неабдумана, паспешліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)