вы́плысці², 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыве; зак.
Выкаласаваць, пусціць колас.
Ячмень выплыў буйным коласам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́плысці
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́плыву |
вы́плывем |
| 2-я ас. |
вы́плывеш |
вы́плывеце |
| 3-я ас. |
вы́плыве |
вы́плывуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́плыў |
вы́плылі |
| ж. |
вы́плыла |
| н. |
вы́плыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вы́плыві |
вы́плывіце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́плыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́плысці¹, -ыву, -ывеш, -ыве; -ыві; зак.
1. Плывучы, выйсці куды-н.
В. ў адкрытае мора.
2. Плывучы, з’явіцца адкуль-н.
В. з-за павароту.
3. Падняцца з глыбіні, усплыць.
Выплыла бервяно.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Нечакана выявіцца, стаць відавочным.
Выплыла недастача.
|| незак. выплыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́плысці I сов., в разн. знач. вы́плыть;
в. ў мо́ра — вы́плыть в мо́ре;
ме́сяц ~лыў з-за хмар — луна́ вы́плыла из-за туч;
~лыла но́вае пыта́нне — вы́плыл но́вый вопро́с
вы́плысці II сов. вы́колоситься;
ячме́нь ~лыў — ячме́нь вы́колосился
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́плысці, ‑плыву, ‑плывеш, ‑плыве; зак.
1. Плывучы, з’явіцца адкуль‑н., апынуцца дзе‑н. Човен выплыў з-за кустоў. Качкі выплылі на сярэдзіну ракі. // перан. Плаўна выйсці, паказацца. Выплыў месяц з-за хмар. □ Шырокая, прысадзістая, румяная Акуля паказалася ў пакоі, выплыўшы з кухні. Колас. Праз хвіліну з туману выплылі чыстыя домікі з гатычнымі дахамі. Шамякін.
2. Уплаў дабрацца да берага, выратавацца. Можа ехаў хто на чоўне, перакінуўся раптоўна, сам і выплыў, можа, неяк, а на дно пайшоў куфэрак? Дубоўка. Сашка выплыў і, нават не азірнуўшыся, як апантаны, пабег у вёску. Гамолка.
3. Усплысці на паверхню. Рыба выплыла з глыбіні. // перан. Узнікнуць, з’явіцца; выявіцца. Выплыла новае пытанне. □ Ярка выплыў у памяці вільготны асенні дзень. Дуброўскі.
4. Разм. Пусціць колас; пакрыцца каласамі, выкаласаваць. Выплыў ячмень буйным коласам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́веславаць, -лую, -луеш, -луе; -луй; зак.
Грабучы вёсламі, выплысці.
В. на сярэдзіну ракі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́плыць I сов., см. вы́плысці I
вы́плыць II сов., см. вы́плысці II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
околоси́ться сов. вы́каласаваць, вы́плысці, вы́плыць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выплыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выплываць — выплысці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выплыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выплысці і выплыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)