вы́плаўлены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́плаўлены вы́плаўленая вы́плаўленае вы́плаўленыя
Р. вы́плаўленага вы́плаўленай
вы́плаўленае		 вы́плаўленага вы́плаўленых
Д. вы́плаўленаму вы́плаўленай вы́плаўленаму вы́плаўленым
В. вы́плаўлены (неадуш.)
вы́плаўленага (адуш.)		 вы́плаўленую вы́плаўленае вы́плаўленыя (неадуш.)
вы́плаўленых (адуш.)
Т. вы́плаўленым вы́плаўленай
вы́плаўленаю		 вы́плаўленым вы́плаўленымі
М. вы́плаўленым вы́плаўленай вы́плаўленым вы́плаўленых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́плаўлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́плаўлены вы́плаўленая вы́плаўленае вы́плаўленыя
Р. вы́плаўленага вы́плаўленай
вы́плаўленае		 вы́плаўленага вы́плаўленых
Д. вы́плаўленаму вы́плаўленай вы́плаўленаму вы́плаўленым
В. вы́плаўлены (неадуш.)
вы́плаўленага (адуш.)		 вы́плаўленую вы́плаўленае вы́плаўленыя (неадуш.)
вы́плаўленых (адуш.)
Т. вы́плаўленым вы́плаўленай
вы́плаўленаю		 вы́плаўленым вы́плаўленымі
М. вы́плаўленым вы́плаўленай вы́плаўленым вы́плаўленых

Кароткая форма: вы́плаўлена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́плаўлены тех. вы́плавленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́плаўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выплавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плавленный вы́плаўлены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пла́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, пла́вак, ж.

1. гл. плавіць.

2. Выплаўлены за адзін вытворчы цыкл метал (спец.).

Домна выдала першую плаўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́плавак, ‑лаўка, м.

Спец. Кавалак металу, выплаўлены з руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́ўка, ‑і, ДМ плаўцы; Р мн. плавак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плавіць.

2. Спец. Адзін вытворчы цыкл выплаўкі металу. // Метал, выплаўлены за адзін вытворчы цыкл. І спявае сэрца сталявара, душа доменшчыка ў тую хвіліну, калі з латка печы, як першы промень сонца на ўсходзе, шугаюць іскры, пальецца цяжкая плаўка. «Беларусь». Праз нейкі час, калі Міхал афіцыйна прыняў змену і печ выдала першую плаўку, яго выклікаў да тэлефона галоўны інжынер. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)