выпа́рвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
выпа́рваецца |
выпа́рваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
выпа́рваўся |
выпа́рваліся |
| ж. |
выпа́рвалася |
| н. |
выпа́рвалася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выпа́рвацца несов.
1. выпа́риваться;
2. испаря́ться, выпа́риваться;
1, 2 см. вы́парыцца;
3. страд. выпа́риваться; испаря́ться; вышпа́риваться; см. выпа́рваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выпа́рвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выпарыцца.
2. Зал. да выпарваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́парыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ператварыцца ў пару.
Вада выпарылася.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Знікнуць, прапасці (разм.).
Радасць умомант выпарылася.
3. Папарыцца.
В. ў лазні.
|| незак. выпара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і выпа́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. выпарэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выпара́цца несов., см. выпа́рвацца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выпа́риваться возвр., страд. выпа́рвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
испаря́ться
1. выпа́рвацца;
2. перен., шутл. (исчезать) зніка́ць;
3. страд. выпа́рвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вышпа́риваться страд. выва́рвацца, выпа́рвацца, абліва́цца кі́пнем (ва́рам).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павыпа́рвацца сов. (о многом)
1. вы́париться;
2. испари́ться; вы́париться;
1, 2 см. выпа́рвацца
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выпарэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. выпарвацца — выпарыцца (у 1 знач.).
2. звычайна мн. (выпарэ́нні, ‑яў). Газападобнае рэчыва, якое ўтварылася ў выніку выпарвання чаго‑н. Валотныя выпарэнні. □ Пахла дымам, смоллю, настоенымі густымі выпарэннямі сасновага бору. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)