выпа́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Тое, што і выгар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́паліна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́паліна вы́паліны
Р. вы́паліны вы́палін
Д. вы́паліне вы́палінам
В. вы́паліну вы́паліны
Т. вы́палінай
вы́палінаю		 вы́палінамі
М. вы́паліне вы́палінах

Іншыя варыянты: выпа́ліна.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпа́ліна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. выпа́ліна выпа́ліны
Р. выпа́ліны выпа́лін
Д. выпа́ліне выпа́лінам
В. выпа́ліну выпа́ліны
Т. выпа́лінай
выпа́лінаю		 выпа́лінамі
М. выпа́ліне выпа́лінах

Іншыя варыянты: вы́паліна.

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́паліна ж. пал м., паль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпа́ліна, ‑ы, ж.

Выпаленае агнём месца; выгарына. Снарады і бомбы ўсю.. [зямлю] перарылі, спустошылі, пакрылі чорнымі ды ржавымі выпалінамі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Выпа́ліна (БРС). Да выпаліць (гл. паліць) з суф. ‑іна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)