выносно́й

1. (выносимый) вынасны́;

выносна́я графа́ вынасна́я графа́;

2. (запряжённый на вынос) прыпражны́;

выносна́я па́ра лошаде́й прыпражна́я па́ра ко́ней.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вынасны́ в разн. знач. выносно́й;

~на́я графа́ — выносна́я графа́;

~но́е су́дна — выносно́е су́дно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпражны́

1. прил. пристяжно́й; (о способе запряжки — ещё) выносно́й;

2. в знач. сущ. пристяжна́я, пристя́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Выно́сны ’прамы, высокі (аб дзераве)’ (БРС, Клім.), выно́сісты, выно́слівы ’высокі, тонкі’ (Мат. Гом.). Рус. выносно́й ’моцны, трывалы; ураджайны (год)’, чэш. vznešený ’ўзняты, знатны’, дыял. výnosný ’багаты, радавіты’. Утварэнне ад выносіць з суф. ‑н‑; параўн. таксама ўкр. вино́ситися ’падымацца, узнімацца, узносіцца’ (Гл. Махэк₂, 396).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)