вынахо́дства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вынахо́дства вынахо́дствы
Р. вынахо́дства вынахо́дстваў
Д. вынахо́дству вынахо́дствам
В. вынахо́дства вынахо́дствы
Т. вынахо́дствам вынахо́дствамі
М. вынахо́дстве вынахо́дствах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вынахо́дства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. гл. вынайсці.

2. Тое, што вынайдзена, створана вынаходнікам.

Атрымаць аўтарскае пасведчанне на в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вынахо́дства ср. изобрете́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вынахо́дства, ‑а, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вынаходзіць — вынайсці.

2. Тое, што вынайдзена, вынік творчай працы вынаходніка. Вынаходства кнігадрукавання. Бюро рацыяналізацыі і вынаходстваў. Атрымаць аўтарскае пасведчанне на вынаходства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́найсці, -найду, -найдзеш, -найдзе; -найшаў, -шла; -найдзі; -найдзены; зак., што.

Працуючы творча, стварыць што-н. новае, невядомае раней.

В. новую машыну.

В. прыстасаванне да механізма.

|| незак. вынахо́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.

|| наз. вынахо́дства, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маладастасава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мала прымяняецца. Маладастасавальнае вынаходства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтарызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

Адобрыць (адабраць), ухваліць (ухваляць) форму, від свайго твора, вынаходства (для ўзнаўлення, выдання і пад.).

Аўтарызаваны пераклад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запатэнтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Атрымаць патэнт на што‑н. Запатэнтаваць вынаходства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суа́ўтар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая сумесна з кім-н. з’яўляецца аўтарам літаратурнага навуковага твора, адкрыцця або вынаходства.

С. манаграфіі.

С. сцэнарыя.

С. праекта помніка.

|| прым. саа́ўтарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засакрэ́ціць, -э́чу, -э́ціш, -э́ціць; -э́чаны; зак.

1. каго-што. Зрабіць сакрэтным, недаступным для агульнага карыстання, азнаямлення і пад.

З. вынаходства.

2. каго (што). Дапусціць да сакрэтнай работы.

З. супрацоўніка.

|| незак. засакрэ́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)