выму́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выму́чваю выму́чваем
2-я ас. выму́чваеш выму́чваеце
3-я ас. выму́чвае выму́чваюць
Прошлы час
м. выму́чваў выму́чвалі
ж. выму́чвала
н. выму́чвала
Загадны лад
2-я ас. выму́чвай выму́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выму́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выму́чваць несов., в разн. знач. выму́чивать; см. вы́мучыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выму́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вымучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мучыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак. (разм.).

1. што. З цяжкасцю, з намаганнем зрабіць, стварыць.

В. згоду.

В. верш.

2. каго. Знясіліць, змардаваць.

В. каня далёкай дарогай.

|| незак. выму́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выму́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да вымучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выму́чванне ср. выму́чивание; см. выму́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выму́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымучваць — вымучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выму́чвацца несов., страд. выму́чиваться; см. выму́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выму́чивать несов., в разн. знач. выму́чваць; см. вы́мучить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)