вы́мучаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́мучаны вы́мучаная вы́мучанае вы́мучаныя
Р. вы́мучанага вы́мучанай
вы́мучанае		 вы́мучанага вы́мучаных
Д. вы́мучанаму вы́мучанай вы́мучанаму вы́мучаным
В. вы́мучаны (неадуш.)
вы́мучанага (адуш.)		 вы́мучаную вы́мучанае вы́мучаныя (неадуш.)
вы́мучаных (адуш.)
Т. вы́мучаным вы́мучанай
вы́мучанаю		 вы́мучаным вы́мучанымі
М. вы́мучаным вы́мучанай вы́мучаным вы́мучаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́мучаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́мучаны вы́мучаная вы́мучанае вы́мучаныя
Р. вы́мучанага вы́мучанай
вы́мучанае		 вы́мучанага вы́мучаных
Д. вы́мучанаму вы́мучанай вы́мучанаму вы́мучаным
В. вы́мучаны (неадуш.)
вы́мучанага (адуш.)		 вы́мучаную вы́мучанае вы́мучаныя (неадуш.)
вы́мучаных (адуш.)
Т. вы́мучаным вы́мучанай
вы́мучанаю		 вы́мучаным вы́мучанымі
М. вы́мучаным вы́мучанай вы́мучаным вы́мучаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́мучаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́мучаны вы́мучаная вы́мучанае вы́мучаныя
Р. вы́мучанага вы́мучанай
вы́мучанае		 вы́мучанага вы́мучаных
Д. вы́мучанаму вы́мучанай вы́мучанаму вы́мучаным
В. вы́мучаны (неадуш.)
вы́мучанага (адуш.)		 вы́мучаную вы́мучанае вы́мучаныя (неадуш.)
вы́мучаных (адуш.)
Т. вы́мучаным вы́мучанай
вы́мучанаю		 вы́мучаным вы́мучанымі
М. вы́мучаным вы́мучанай вы́мучаным вы́мучаных

Кароткая форма: вы́мучана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́мучаны в разн. знач. вы́мученный; см. вы́мучыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́мучаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вымучыць.

2. у знач. прым. Атрыманы ў выніку цяжкіх намаганняў. Вымучаная згода.

3. у знач. прым. Разм. Знясілены, змучаны. Хвіліна спатрэбілася на тое, каб вывесці з аглабель вымучанага каня і ўвагнаць у хлеў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мученный прич., прил. вы́мучаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)