вы́мухрыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́мухру |
вы́мухрым |
| 2-я ас. |
вы́мухрыш |
вы́мухрыце |
| 3-я ас. |
вы́мухрыць |
вы́мухраць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́мухрыў |
вы́мухрылі |
| ж. |
вы́мухрыла |
| н. |
вы́мухрыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вы́мухры |
вы́мухрыце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́мухрыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Вы́мухрыць ’вымуштраваць’ (Бяльк.). Відавочна, звязана з замухрышка (гл.), рус. мухры́га ’неахайны, таксама маларослы чалавек’, мухры́жнік ’махляр, ашуканец’, якія, магчыма, да мухляваць (гл.) (Фасмер, 3, 19).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)