вы́мерці, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мра; -мер, -рла; зак.

1. Поўнасцю знікнуць у выніку гібелі, смерці.

Племя вымерла.

2. Абязлюдзець, апусцець у выніку масавай смерці жыхароў ад голаду, эпідэміі.

Вёска вымерла ад эпідэміі.

|| незак. выміра́ць, -а́е.

|| наз. выміра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́мерці

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. вы́мра вы́мруць
Прошлы час
м. вы́мер вы́мерлі
ж. вы́мерла
н. вы́мерла
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́мершы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́мерці сов. вы́мереть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́мерці, ‑мра; зак.

1. Перамерці, не пакінуўшы патомства. Многія віды жывёл вымерлі яшчэ ў дагістарычную пару. // Загінуць ад недагляду. Вымер вулей пчол. // Перавесціся, знікнуць (пра расліны).

2. Абязлюдзець, апусцець у выніку смерці жыхароў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выміра́нне гл. вымерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выміра́ць гл. вымерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выміра́ць, ‑ае.

Незак. да вымерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мереть сов. вы́мерці, мног. павыміра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перемере́ть сов., прост. вы́мерці, пераме́рці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выміра́нне, ‑я, н.

Дзеянне, працэс паводле знач. дзеясл. выміраць — вымерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)