выме́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Паказчык, які вызначае аб’ём або якасць работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выме́рнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выме́рнік выме́рнікі
Р. выме́рніка выме́рнікаў
Д. выме́рніку выме́рнікам
В. выме́рнік выме́рнікі
Т. выме́рнікам выме́рнікамі
М. выме́рніку выме́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выме́рнік м. измери́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выме́рнік, ‑а, м.

Паказчык, які вызначае аб’ём ці якасць работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымяра́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Прылада, прызначаная для вымярэння.

2. Тое, што і вымернік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

измери́тель вымяра́льнік, -ка м., выме́рнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымяра́льнік, ‑а, м.

1. Прылада, прызначаная для вымярэння.

2. Тое, што і вымернік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)