вымаўле́нчы, -ая, -ае.

Які мае адносіны да вымаўлення.

Вымаўленчыя нормы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вымаўле́нчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вымаўле́нчы вымаўле́нчая вымаўле́нчае вымаўле́нчыя
Р. вымаўле́нчага вымаўле́нчай
вымаўле́нчае		 вымаўле́нчага вымаўле́нчых
Д. вымаўле́нчаму вымаўле́нчай вымаўле́нчаму вымаўле́нчым
В. вымаўле́нчы (неадуш.)
вымаўле́нчага (адуш.)		 вымаўле́нчую вымаўле́нчае вымаўле́нчыя (неадуш.)
вымаўле́нчых (адуш.)
Т. вымаўле́нчым вымаўле́нчай
вымаўле́нчаю		 вымаўле́нчым вымаўле́нчымі
М. вымаўле́нчым вымаўле́нчай вымаўле́нчым вымаўле́нчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вымаўле́нчы лингв. произноси́тельный;

~чыя но́рмы — произноси́тельные но́рмы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымаўле́нчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вымаўлення. Вымаўленчыя нормы. Вымаўленчы апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

произноси́тельный вымаўле́нчы;

произноси́тельные но́рмы вымаўле́нчыя но́рмы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)