вы́мачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вы́мачка |
вы́мачкі |
| Р. |
вы́мачкі |
вы́мачак |
| Д. |
вы́мачцы |
вы́мачкам |
| В. |
вы́мачку |
вы́мачкі |
| Т. |
вы́мачкай
вы́мачкаю |
вы́мачкамі |
| М. |
вы́мачцы |
вы́мачках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́мачка ж., спец. вы́мочка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́мачка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. вымачыць (у 2 знач.).
2. Дзеянне паводле дзеясл. вымакаць — вымакнуць (у 2 знач.).
3. Месца з вымаклымі пасевамі. Бачыў я, што і салдаты каторыя стараліся капаць акопы на вымачках, на разорах, намагаючыся як менш таптаць жыта. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́мочка спец. вы́мачка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)