вы́мантачыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што (разм.).

Тое, што і выманіць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́мантачыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́мантачу вы́мантачым
2-я ас. вы́мантачыш вы́мантачыце
3-я ас. вы́мантачыць вы́мантачаць
Прошлы час
м. вы́мантачыў вы́мантачылі
ж. вы́мантачыла
н. вы́мантачыла
Загадны лад
2-я ас. вы́мантачы вы́мантачыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́мантачыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́мантачыць сов., разг. вы́манить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́мантачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Разм. Тое, што і выманіць (у 2 знач).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выманта́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вымантачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мантачаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вымантачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выманта́чванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымантачваць — вымантачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Перачума́чыванне (пірічумачывыньня) ’атрымліванне’ (Юрч. СНЛ). Параўн. укр. n epe vi ім акуе amu ’займацца чумакаваннем’; магчыма, да чумак (гл.), параўн. выцыганіць ’вымантачыць’ (да цыган, гл.). Семантычна можа быць звязапа з ачумець ’ачмурэць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́манить сов.

1. (добыть обманом) прост. вы́мантачыць, вы́дурыць;

2. (вызвать) разг. вы́зваць, вы́клікаць, вы́бавіць;

вы́манить и́з дому вы́зваць (вы́клікаць, вы́бавіць) з ха́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)