вымага́льніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вымага́льніцкі |
вымага́льніцкая |
вымага́льніцкае |
вымага́льніцкія |
| Р. |
вымага́льніцкага |
вымага́льніцкай
вымага́льніцкае |
вымага́льніцкага |
вымага́льніцкіх |
| Д. |
вымага́льніцкаму |
вымага́льніцкай |
вымага́льніцкаму |
вымага́льніцкім |
| В. |
вымага́льніцкі (неадуш.)
вымага́льніцкага (адуш.) |
вымага́льніцкую |
вымага́льніцкае |
вымага́льніцкія (неадуш.)
вымага́льніцкіх (адуш.) |
| Т. |
вымага́льніцкім |
вымага́льніцкай
вымага́льніцкаю |
вымага́льніцкім |
вымага́льніцкімі |
| М. |
вымага́льніцкім |
вымага́льніцкай |
вымага́льніцкім |
вымага́льніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вымага́льніцкі вымога́тельский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вымага́льніцкі, ‑ая, ‑ае.
Уласцівы вымагальніку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вымага́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто займаецца вымаганнем.
|| ж. вымага́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. вымага́льніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вымога́тельский вымага́льніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)