вымага́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вымага́льніца вымага́льніцы
Р. вымага́льніцы вымага́льніц
Д. вымага́льніцы вымага́льніцам
В. вымага́льніцу вымага́льніц
Т. вымага́льніцай
вымага́льніцаю		 вымага́льніцамі
М. вымага́льніцы вымага́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вымага́льніца ж. вымога́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вымага́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да вымагальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымага́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца вымаганнем.

|| ж. вымага́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. вымага́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вымога́тельница вымага́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)